Adı: Yolun Sonundaki Okyanus
Orijinal Adı: The Ocean at the End of the Lane
Orijinal Adı: The Ocean at the End of the Lane
Yazar: Neil Gaiman
Sayfa Sayısı: 181
Yayınevi: İthaki
Çeviri: Zeynep Heyzen Ateş
Arka Kapak:
Bir kelebeğin kanatları kadar narin ve hüzünlü.
Karanlıktaki bir bıçak kadar tehditkâr ve korku verici.
Neil Gaiman, sarsıcı eseri Yolun Sonundaki Okyanus'ta, insanı insan yapan tüm duyguları ortaya çıkarmakla kalmayıp, okurlarını onları çevreleyen karanlıklardan korunmaları için geçmişin sığınağına davet ediyor.
Hikâye, kahramanımızın çocukluğuna dönmesi ve evinin yanındaki gölün aslında bir okyanus olduğunu iddia eden Lettie Hempstock'a dair anılarının canlanmasıyla başlıyor. Bu andan sonra; küçük bir çocuğun fazlasıyla ürkütücü, garip ve tehlikelerle dolu geçmişine doğru bir kapı açılıyor.
Artık, yolun sonunda neyle karşılaşacağını kahramanımız da bilmiyor…
Neil Gaiman, sarsıcı eseri Yolun Sonundaki Okyanus'ta, insanı insan yapan tüm duyguları ortaya çıkarmakla kalmayıp, okurlarını onları çevreleyen karanlıklardan korunmaları için geçmişin sığınağına davet ediyor.
Hikâye, kahramanımızın çocukluğuna dönmesi ve evinin yanındaki gölün aslında bir okyanus olduğunu iddia eden Lettie Hempstock'a dair anılarının canlanmasıyla başlıyor. Bu andan sonra; küçük bir çocuğun fazlasıyla ürkütücü, garip ve tehlikelerle dolu geçmişine doğru bir kapı açılıyor.
Artık, yolun sonunda neyle karşılaşacağını kahramanımız da bilmiyor…
Alıntılar:
*
...Bir şey gelip bana yardım dilendi. Sevilmek istiyordu. Herkesi nasıl mutlu edebileceğimi öğretti. İnsanlar basit yaratıklarmış, tek istedikleri paraymış, daha fazlası değil. Para... Sadece para. İşlerinin karşılığı olarak verilen ödüller. Halbuki dilese, onlara bilgelik, barış veya huzur bahşedebilirdim..."
*
...Kim olduğumu merak ederek bakıyordum kendime, o yaşlarda sık sık yaptığım bir şeydi, aynadaki yüzü inceliyor, kim olduğumu çözmeye çalışıyordum. Baktığım yüz bazen bir yabancının yüzüydü ama her zaman aradaki farkı bilirdim; çünkü yüzüme ne olursa olsun, ben kendimdim. "Ben" dediğim tam olarak kimdi veya niye bazen aynadakinin bir yabancının yüzü olduğunu sanıyordum, bilmiyorum.
*
...Yetişkinler, yolları takip eder. Çocuklar keşfe çıkar. Yetişkinler aynı yolu yüzlerce, binlerce kez yürümekten sıkılmaz; yoldan çıkmak, çalıların arasına dalmak , çitlerin arasındaki boşluklardan geçmek çoğu yetişkinin aklına bile gelmez...
*
...Kimsenin içi dışı bir değildir. Senin de değil, benim de. İnsanlar bundan çok daha karışıktır. Herkes için geçerli bir kural bu.
Değerlendirmem: 4/5
Yolun Sonundaki Okyanus, Neil Gaiman'ın kaleminden okuduğum ilk kitaptı ve şunu söylemeliyim ki bu zamana kadar okuduğum birçok yazardan daha akıcı, daha anlaşılır bir üslubu var. Yazarımız bu kitaba başta hikaye olarak tasarlamış fakat daha sonra kendini olay örgüsüne kaptırıp romana çevirmiş. Çokta iyi yapmış.
Kitabı okumadan önce ne yazarın tarzını ne de kitabın konusunu biliyordum. Dolayısıyla kitabı okurken baya şaşırdığımı söylesem yalan olmaz. Nedense bu kitapta fantastik ögelerin çıkacağını hiç düşünmemiştim. Yinede oldukça güzel ve keyifli bir kitaptı. Fakat kitabın sonunda nedense bir eksiklik varmış hissine kapıldım. Umarım ilerde devam kitabı niteliğinde Hempstock'ların hayatını anlatan bir kitap çıkar.
Bir de kitabın okurken fark etmeyip, kitabı goodreads'a kaydederken farkına vardığım küçük bir ayrıntısı var. Yazar, kahramanımızın adından kitabın hiçbir yerinde bahsetmemiş. Kitabın akışına o kadar dalmışım ki kahramanın adının verilmediğini fark etmedim bile. Ve eminim kitabı okuyan birçok kitapsever için durum benimkiyle aynıdır :).
*
...Kim olduğumu merak ederek bakıyordum kendime, o yaşlarda sık sık yaptığım bir şeydi, aynadaki yüzü inceliyor, kim olduğumu çözmeye çalışıyordum. Baktığım yüz bazen bir yabancının yüzüydü ama her zaman aradaki farkı bilirdim; çünkü yüzüme ne olursa olsun, ben kendimdim. "Ben" dediğim tam olarak kimdi veya niye bazen aynadakinin bir yabancının yüzü olduğunu sanıyordum, bilmiyorum.
*
...Yetişkinler, yolları takip eder. Çocuklar keşfe çıkar. Yetişkinler aynı yolu yüzlerce, binlerce kez yürümekten sıkılmaz; yoldan çıkmak, çalıların arasına dalmak , çitlerin arasındaki boşluklardan geçmek çoğu yetişkinin aklına bile gelmez...
*
...Kimsenin içi dışı bir değildir. Senin de değil, benim de. İnsanlar bundan çok daha karışıktır. Herkes için geçerli bir kural bu.
Değerlendirmem: 4/5
Yolun Sonundaki Okyanus, Neil Gaiman'ın kaleminden okuduğum ilk kitaptı ve şunu söylemeliyim ki bu zamana kadar okuduğum birçok yazardan daha akıcı, daha anlaşılır bir üslubu var. Yazarımız bu kitaba başta hikaye olarak tasarlamış fakat daha sonra kendini olay örgüsüne kaptırıp romana çevirmiş. Çokta iyi yapmış.
Kitabı okumadan önce ne yazarın tarzını ne de kitabın konusunu biliyordum. Dolayısıyla kitabı okurken baya şaşırdığımı söylesem yalan olmaz. Nedense bu kitapta fantastik ögelerin çıkacağını hiç düşünmemiştim. Yinede oldukça güzel ve keyifli bir kitaptı. Fakat kitabın sonunda nedense bir eksiklik varmış hissine kapıldım. Umarım ilerde devam kitabı niteliğinde Hempstock'ların hayatını anlatan bir kitap çıkar.
Bir de kitabın okurken fark etmeyip, kitabı goodreads'a kaydederken farkına vardığım küçük bir ayrıntısı var. Yazar, kahramanımızın adından kitabın hiçbir yerinde bahsetmemiş. Kitabın akışına o kadar dalmışım ki kahramanın adının verilmediğini fark etmedim bile. Ve eminim kitabı okuyan birçok kitapsever için durum benimkiyle aynıdır :).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder